Georgetown, Taman Negara, Melaka en Singapore

Hallo allemaal!

Sinds onze vorige blog van vorige week hebben we weer veel gezien en meegemaakt, dus het lijkt ons tijd voor een update. Zoals afsluitend in het vorige stuk, vertrekken we de 18^e richting Georgetown, een stadje op het eiland Penang waar veel van de oud Victoriaanse bouwstijl terug te zien is. Onderweg hopen we dat we er veilig aan zullen komen. Onder het genot van “The final countdown” van “Europe”, scheuren we met een vaart van rond de 130 over de smalle en akelig bochtige wegen. We dachten dat we over onze wagenziekte heen waren gegroeid… We delen de minivan met een gezin van drie; vader, moeder en zoon. De vrouw van het gezin is geboren in Indonesië en vertelt ons, samen met haar man, een hoop over de verschillende culturen, maar ook over een hoop mooie plekken in haar geboorteland. Onderweg stoppen we bij een kleine markt waar veel vers fruit te koop is. Het gezin legt ons uit dat de locals vroeger alles wat ze in de planten of bomen zagen hangen probeerden als voedsel. Dit heeft tot een scala aan exotische vruchten geleid die wij natuurlijk even proeven op de markt.

De volgende dag begeven we ons als twee ware toerie’s met onze stadsplattegrond richting de hoogtepunten van het eiland. Te beginnen met de Kek Lok Si Temple. Na een busreis van drie kwartier komen we aan en kijken we niet alleen vol bewondering naar de prachtige tempel, maar ook naar alle bijbehorende gebouwen van het complex, dat op de top van een heuvel ligt. Na nog even van het uitzicht genoten te hebben, vervolgen we onze trip richting de Penang Hill, de hoogste berg van Penang. Een tandradtreintje zoeft de steile helling op en het uitzicht mag er wezen. We besluiten een korte wandeling te maken en komen onderweg een hele stoet wilde apen tegen. Gaaf!Uiteindelijk keren we met de bus terug naar het centrum van Georgetown.  Zoals veel vrouwen als een soort stofzuiger naar winkeletalages worden gezogen, zo heeft Michiel dat met sommige gebouwen.  Indrukwekkend om in een stad met voornamelijk vervallen gebouwen ineens een stadhuis te zien dat heel goed wordt onderhouden.

Op 20 augustus maken we ons al vroeg klaar voor de reis naar Taman Negara National Park; het oudste regenwoud ter wereld. Na een busrit van 8,5 uur zijn we bij ons resort in Tanah Rata, dat qua hygiëne in negatieve zin afsteekt bij enkele hostels waar we hiervoor hebben overnacht. Wel is het ontzettend gaaf om midden in de jungle te overnachten. De spanning neemt toe als we tijdens het inchecken een gast aan de receptie horen vragen of iemand een schorpioen van zijn kamer kan halen. Ja, ook dat hoort bij de jungle. Na een uitgebreide inspectie hangen we onze geïmpregneerde klamboe op en gaan wat eten. Buiten is het pikkedonker, dus onze hoofdlampjes komen goed van pas. We bereiken de zogenaamde ‘floating restaurants’, drijvende eettentjes gelegen aan de entree van het park. De sfeer is er feestelijk door de geur van lekker eten, de leuke muziek en gezellige verlichting. ’s Nachts genieten we voor het eerst in ons leven van het irritante gezoem van muggen, in de wetenschap dat deze muggen zich snel gedeisd zullen houden als ze kennis hebben gemaakt met onze klamboe.

De volgende morgen staan we op tijd op voor ons jungleavontuur.  ’s Ochtends doen we een jungletrekking in combinatie met de bekende Canopy Walkway; een 400-meter lange touwbrug op 45 meter hoogte tussen de bomen van de jungle. De middag brengen we redelijk ontspannen door, kletsend met een environmentalist die ons een hoop vertelt over het land en zijn werk. Zo vertelt hij over zijn bemoeienis bij het opzetten van een emergency team om verdwaalde toeristen op te sporen, over de projecten om locals te wijzen op de gevolgen van vervuiling en over de schrijnende situaties die hij soms tegenkomt bij de Orang Asli, de oorspronkelijke bewoners van de jungle. Ons avondprogramma bestaat uit een nachtelijke safari. Wij zitten naast de gids en zijn schijnwerper op het dak van een 4x4 jeep. Terwijl we door de natuur rijden, zien we allerlei dieren: slangen, luipaardkatten, uilen, vuurvliegjes, kikkers, vliegende eekhoorns en bijzondere vogels. Verder horen we natuurlijk veel verschillende geluiden. Een indrukwekkende ervaring.

De volgende dag, het is inmiddels 22 augustus, staat in het teken van onze reis richting Melaka. We gaan met een expressbus naar het treinstation in Jerantut. Vanaf daar reizen we met de trein een stuk over het traject dat bekend staat als de jungle railway; je rijdt letterlijk door de jungle. We stappen uit op Bahau, nemen vervolgens een stadsbus naar Tampin en stappen daar over op de bus naar Melaka. Waar de laatste bus prima was, geldt dat niet voor de bus naar Tampin. Meerdere zitjes waren afgebroken en lagen door de bus. Dit is nog redelijk te vergelijken met bijvoorbeeld het stadsvervoer van Amsterdam, ware het niet dat deze bus bestond uit aan elkaar geschroefde spaanplaten met een dikke kitlaag. Bij elke hobbel rolden er extra boutjes door de bus…

De volgende dag verkennen we Melaka. Je ziet hier veel terug van de Nederlandse architectuur uit de 17^e eeuw. Melaka was in die tijd een belangrijke handelspost voor de Nederlanders. Je begeeft je in een soort Mediterraans Bataviastad. Erg gezellig. Na een dagje slenteren langs alle hoogtepunten, sluiten we de dag af in een cocktailbar.

Na Melaka gaan we op de 24^e door naar Singapore. We vertrekken per taxi naar de busterminal, waarvandaan we een tourbus pakken richting Singapore. Een tocht van ongeveer 250 km, voor het schamele bedrag van 5 euro per persoon. Vanaf de drop-off plaats nemen we een taxi die ons over het Singapore F1-circuit naar ons hotel rijdt. Het circuit loopt hier, net als in Monaco, over de reguliere stadswegen. De chauffeur rijdt overigens niet alsof hij op het circuit zit en neemt rustig de tijd om uit te leggen waar we zitten en wat we moeten bezoeken. Hij benadrukt nog even dat je in Singapore geen kauwgom mag eten, geen afval op straat mag gooien en geen graffiti mag spuiten en dat daar fikse boetes op staan. Dat is dan ook te zien; het is erg schoon, niemand begaat verkeersovertredingen en iedereen houdt zich aan de regels. Je kunt hier ’s avonds veilig over straat, want de kans op een beroving is niet groot. Hier staat namelijk minimaal een gevangenisstraf van twee jaar tegenover, de straf die je in Nederland met een beetje geluk en een hoge advocaatrekening kunt krijgen voor ernstiger delicten als moord.

We blijven tot zaterdag in Singapore en moeten nog bedenken waar we dan naartoe gaan... Foto’s volgen snel!

Groeten,

Domi en Michiel