Wat beeldmateriaal

Ja ja, het moment is daar; zowaar een update voorzien van enkele kiekjes uit het assortiment. Na alle positieve reacties hopen we dat elke nieuwe dag ons blijft verrijken met een prachtige anekdote voor het thuisfront. Voor ieders geruststelling; tot op heden is er stof genoeg om over te schrijven.

Het verhaal vervolgt vanuit het zonovergoten Singapore. Achteraf een must-see voor iedereen. Dit is het land waar je een uiterst comfortabel stadsgevoel aan overhoudt. Het echte centrum is redelijk compact, maar je kijkt er je ogen uit naar de vele moderne wolkenkrabbers. Het letterlijk- en figuurlijke hoogtepunt voor ons was ’s avonds een drankje drinken op de 58^e verdieping van het Marina Sands Hotel. Een foto van het gebouw is bijgevoegd en zoals je kunt zien is het een soort boot dat 3 gigantische torens met elkaar verbindt. Fascinerend om te zien is dat er bovenop het gebouw een zwembad is waar hotelgasten tot ’s avonds laat afkoeling zoeken door een lekkere plons in het water te nemen. Het met licht bezaaide centrum is spectaculair te noemen. Het Marina Sands geeft elke avond een soort lichtshow weg, waarbij het gebouw met lasers en spotlights in het middelpunt van de belangstelling wordt gezet.

Verder over Singapore; het is schoon, de mensen zien er verzorgd uit en je betaalt er Westerse prijzen, maar krijgt wel waar voor je geld. Zo betaal je net zoveel voor het openbaar vervoer als in Nederland, alleen is de jaarlijkse vertraging te vergelijken met de dagelijkse vertraging van het Nederlands openbaar vervoer. Het kan dus wel…. Metro’s rijden elke 4 minuten en vertrekken op de seconde. Er is geen personeel in de metro’s, want die rijden met sensoren. Op de stations word je op drukke momenten wel keurig opgewacht door een heer of dame die je een plek toewijst, zodat de metro’s snel en optimaal gevuld zijn. Alles werkt met een (vooralsnog) niet te kraken OV-chipkaart, leuk extraatje. Na de meest culturele gebouwen en minder culturele winkelcentra ( à la Las Vegas, voorzien van gondeltjes, schaatsbanen enz) gezien te hebben, nemen we de kabelbaan naar het aangrenzende Sentosa Island; een voornamelijk toeristisch attractiepark waar we al gauw weer vertrekken. We sluiten de avond af met een Singapore Sling in het Raffles Hotel. Een erg smakelijke cocktail in het duurste en chicste hotel van Singapore, waar men desalniettemin de pindaschillen op de grond gooit. Een schitterende ervaring om door de hopen pindaschillen te lopen met je nette kleren.

Vanaf Singapore vliegen we naar Jakarta, gelegen op het Indonesische eiland Java. Indonesië; het land waar boeren een beleefdheid is en men regelmatig rochelt alsof er iets uit hun tenen omhoog moet komen. De lonely planet waarschuwde al dat we waarschijnlijk even moesten wennen aan de hectiek. De afstand tussen Jakarta en Singapore is slechts 1,5 uur vliegen, echter het verschil in doen en laten is onbeschrijfelijk. Een grote puinhoop, mede door de publieke vakantie wegens het einde van de Ramadan. In onze ogen is alles ontregeld. Te beginnen met een 30-tal taxichauffeurs die ons allemaal een goedkope rit willen bieden. Op hoop van zegen stappen we een taxi in die ons uiteindelijk prima naar het hotel rijdt. Dat hij de toeter tijdens deze rit meer heeft gebruikt dan wij in ons hele leven zullen doen is bijzaak. Van werkelijk elk stukje asfalt wordt meer dan dankbaar gebruik gemaakt in het centrum. Auto’s staan overdwars, rijden aan de verkeerde kant van de weg en gebruiken een tweebaansweg overtuigd als vierbaansweg. En dan hebben we het nog niet over de vele scootertjes en motoren gehad. Hele gezinnen op een scooter, soms wel 5 personen waarvan niemand een helm draagt; één groot gekkenhuis!

Jakarta heeft nog een aantal koloniale pleinen uit de Nederlandse nederzetting. Imposante gebouwen met Nederlandse graveringen en teksten. Daar wij dachten een hoop cultuur op te kunnen snuiven, dachten de locals hetzelfde over ons. Wij waren een ware attractie voor hen. Overal wilden mensen met ons op de foto en we werden continu aangestaard en nageroepen.

Vanuit Jakarta gingen we met de lokale bus richting Bogor. Een belevenis an sich. De bus gaat pas rijden als er genoeg mensen in zitten en tussentijds komen er tal van verkopers langs met de mooiste attributen of troep. Onderweg worden we vergezeld door twee locals die gezellige muziek verzorgen. Het heeft zo z’n charme, maar is zeker niet weggelegd voor iedereen.

Aangekomen in Bogor willen we eigenlijk een taxi naar ons hostel, echter werkt het vervoerssysteem in Bogor anders. Op veel wegen mogen geen taxi’s rijden waardoor we met het plaatselijke vervoer moeten reizen. Het plaatselijke vervoer beslaat talloze minibusjes die zelfs bij de schroot zijn afgeschreven. Hordes vol plaatselijke bewoners maken gebruik van deze dienst die waarschijnlijk in handen is van de overheid of wat dan ook. Waarom zou je anders taxi’s weren? Het spitsstroken systeem is hier nog niet helemaal van de grond, maar men heeft het volgende bedacht: afwisselend is de weg eenrichtingsverkeer de ene kant op en eenrichtingsverkeer de andere kant op. De politie sluit een weg helemaal af voor het opkomende verkeer, dat dan rustig een uur moet wachten tot de weg de andere kant open gaat. Motorrijders mogen wel beide kanten op en bieden iedereen aan het begin van een afgesloten stuk een betaalde lift aan. Zonder helm natuurlijk.. Gelukkig boften wij op de tijdstippen dat we weggingen. De Nederlandse gierigheid kan zich hier meer dan goed ontwikkelen. Het vervoer met zo’n minibusje kost 2.000 roepie per persoon, omgerekend € 0,15, maar dat moet je wel net even weten. Onze eerste rit hebben we dus € 2,50 betaald omdat wij ook niet beter wisten en in de veronderstelling waren redelijk goed te hebben afgedongen na een korting van 70 %. Aangekomen in het hostel hebben we een kamer met balkon en schitterend uitzicht over wat beekjes die zich een weg door de rijstvelden banen.

Op 1 september bezoeken we de botanische tuinen van Bogor, een oase van rust…. Tenzij het vakantie is, dan is het een drukte van jewelste. Weer veel mensen vroegen om een foto, of namen stiekem een foto als we langsliepen. We stonden op het punt er geld voor te vragen, dat zou onze reis nog goed spekken. Het park is verder best aardig. Er zijn grote waterlelies, veel bijzondere bomen en er is een Mexicaanse tuin met allerlei cactussen. 

Op 2 september startten we onze treinreis van Bogor naar Yogyakarta met een overnachting in Bandung. Waar de trein normaal gesproken ieder uur naar Bandung gaat, was dat vanwege de landelijke vakantie gereduceerd tot één keer per dag. Vanzelfsprekend stond dat nergens aangegeven. We moesten dus even wachten, maar wat geeft het, we hebben Bandung bereikt. Helaas hebben we alleen niet zoveel van de stad gezien. De volgende dag vervolgden we om 07:00 onze reis. De route was waanzinnig. We reden door en langs uitgestrekte rijstvelden, bergen en allerlei dorpjes. Eens wat anders dan langs weilanden en koeien. We kwamen ’s middags aan in Yogyakarta.

Inmiddels zijn we een week verder en we zijn gisteren aangekomen op Bali. We hebben een mooie tocht door Java gemaakt, maar daarover later meer. We hebben een aantal foto’s gepost, helaas staan ze niet op chronologische volgorde..